Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος για να καταλάβει ότι και εφέτος (όπως τα περισσότερα χρόνια άλλωστε) οι ρέφερι παίζουν με το πιστόλι στον κρόταφο, ιδιαίτερα όταν "σφυρίζουν" παιχνίδια των δύο "αιωνίων".
Η μεγαλύτερη αποτυχία του συστήματος, και ουσιαστικά της ΕΠΟ και της Superleague είναι που δεν έχουν ακόμα καταφέρει στον 21ο αιώνα να πείσουν τους διαιτητές να παίζουν ανεπηρέαστοι.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος για να καταλάβει ότι και εφέτος (όπως τα περισσότερα χρόνια άλλωστε) οι ρέφερι παίζουν με το πιστόλι στον κρόταφο, ιδιαίτερα όταν "σφυρίζουν" παιχνίδια των δύο "αιωνίων".
Η μεγάλη εμπειρία των Μιχάλη Κουκουλάκη και Τάσου Κάκου δεν δικαιολογούν στο ελάχιστο τα πέναλτι που σφύριξαν οι άρχοντες του αγώνα σε Τρίπολη και Νέα Σμύρνη και τα οποία δεν θα έδιναν επ’ ουδενί αν οι ίδιες φάσεις γίνονταν στις περιοχές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.
Ο Κουκουλάκης είχε το θάρρος, πριν από λίγους μήνες να ζητήσει συγγνώμη που αδίκησε την ΑΕΚ στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ, όπου είχε στερήσει στην "Ένωση" τουλάχιστον δύο ξεκάθαρες περιπτώσεις πέναλτι. Αμφιβάλλουμε αν θα κάνει κάτι ανάλογο σήμερα για την φιλότιμη ομάδα της Τρίπολης.
Είναι απλό όσο νοιώθουν οι διαιτητές (και κυρίως τους αφήνουν να το αισθάνονται οι αρμόδιοι) την πίεση από τους μεγάλους και κυρίως τους δύο "αιώνιους" (τις ομάδες που είναι οι τελευταίες που δικαιούνται να φωνάζουν διαχρονικά για τη διαιτησία) η κατάσταση θα διαιωνίζεται και η καχυποψία θα μπαίνει όλο και περισσότερο στο μυαλό και στην καρδιά των φίλων του ποδοσφαίρου.
Από την άλλη πλευρά, όταν όμως και οι διαιτητές ενώ δεν υπάρχει επίσημα επαγγελματική διαιτησία στην Ελλάδα, παίρνουν σε εποχή ΔΝΤ εξαιρετικές αμοιβές (1540 ευρώ καθαρά για κάθε αγώνα ο διαιτητής, 550 έκαστος οι βοηθοί), που άλλοι εργαζόμενοι δεν βλέπουν ούτε σε μηνιαίες αποδοχές, θα πρέπει να είναι σχεδόν αλάνθαστοι.
Και μιλάμε για τις φάσεις που κάνουν μπάμ, όπως αυτές στην Τρίπολη και στη Νέα Σμύρνη και που κατά διαβολική σύμπτωση, 9 φορές στις 10 τις σφυρίζουν υπέρ των μεγάλων ομάδων.
Υ.Γ. Οσο για τους συναδέλφους μας, τηλεσχολιαστές, όπως πάει η κατάσταση θα χριεάζονται πόρτες ασφαλείας στα καμαράκια όπου γίνονται οι μεταδόσεις και όλο και πιο δύσκολα θα παίρνουν θέση για επίμαχες φάσεις. Διότι…καπετάνιους έχει γεμίσει η (χωρίς την εφαρμογή των νόμων) Ελλάδα σε κάθε ομάδα, σε κάθε γήπεδο, αλλά και σε κάθε θέση της ελληνικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και το καράβι βρήκε σε ξέρα…
Ο Κουκουλάκης είχε το θάρρος, πριν από λίγους μήνες να ζητήσει συγγνώμη που αδίκησε την ΑΕΚ στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ, όπου είχε στερήσει στην "Ένωση" τουλάχιστον δύο ξεκάθαρες περιπτώσεις πέναλτι. Αμφιβάλλουμε αν θα κάνει κάτι ανάλογο σήμερα για την φιλότιμη ομάδα της Τρίπολης.
Είναι απλό όσο νοιώθουν οι διαιτητές (και κυρίως τους αφήνουν να το αισθάνονται οι αρμόδιοι) την πίεση από τους μεγάλους και κυρίως τους δύο "αιώνιους" (τις ομάδες που είναι οι τελευταίες που δικαιούνται να φωνάζουν διαχρονικά για τη διαιτησία) η κατάσταση θα διαιωνίζεται και η καχυποψία θα μπαίνει όλο και περισσότερο στο μυαλό και στην καρδιά των φίλων του ποδοσφαίρου.
Από την άλλη πλευρά, όταν όμως και οι διαιτητές ενώ δεν υπάρχει επίσημα επαγγελματική διαιτησία στην Ελλάδα, παίρνουν σε εποχή ΔΝΤ εξαιρετικές αμοιβές (1540 ευρώ καθαρά για κάθε αγώνα ο διαιτητής, 550 έκαστος οι βοηθοί), που άλλοι εργαζόμενοι δεν βλέπουν ούτε σε μηνιαίες αποδοχές, θα πρέπει να είναι σχεδόν αλάνθαστοι.
Και μιλάμε για τις φάσεις που κάνουν μπάμ, όπως αυτές στην Τρίπολη και στη Νέα Σμύρνη και που κατά διαβολική σύμπτωση, 9 φορές στις 10 τις σφυρίζουν υπέρ των μεγάλων ομάδων.
Υ.Γ. Οσο για τους συναδέλφους μας, τηλεσχολιαστές, όπως πάει η κατάσταση θα χριεάζονται πόρτες ασφαλείας στα καμαράκια όπου γίνονται οι μεταδόσεις και όλο και πιο δύσκολα θα παίρνουν θέση για επίμαχες φάσεις. Διότι…καπετάνιους έχει γεμίσει η (χωρίς την εφαρμογή των νόμων) Ελλάδα σε κάθε ομάδα, σε κάθε γήπεδο, αλλά και σε κάθε θέση της ελληνικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και το καράβι βρήκε σε ξέρα…
